سيماي انبيا بر آن حضرت بود و در هيبت همچون جدّ خود بود که پيشاني ها در برابرش به تواضع مي افتادند.

شجاعت امام حسین علیه السلام از رسول خدا صلى الله علیه و آله به ارث رسیده است.

امام حسين (عليه‌السلام) در روز عاشورا و در ردّ بيعت با يزيد يک شعار جمعي را مطرح فرمودند: (هَيهاتَ مِنّا الذّلَّة.) «ذلّت از ما دور است.» (32) امام حسين (عليه‌السلام) در اين شعار ذلّت را نه تنها از خويش که از ياران خويش نيز دور مي‌شمارند؛ اين شعار هرگونه ذلّت و بخصوص ذلّت سياسي را به عنوان يک استراتژي و شعار عمومي از ياران امام حسين (عليه‌السلام) دور مي‌شمرد و عزّت محوري و صلابت را به عنوان چراغ راه مکتب عاشورا فرا روي همه‌ي پيروان آن حضرت در طول تاريخ قرار مي‌دهد.

امام حسین(ع) در اوج معرفت الهى قرار دارند و تمام اولياى الهى و سالكان طريق الى الله بايد در مكتب ايشان زانو بزنند و درس عشق و معرفت بياموزند، باشد كه از بركت و نور قدسى آن حضرت(ع) بهره‌اى ببرند و توشه‌اى بيندوزند.

امام حسين (عليه السّلام) در ذيل دعاي عرفه مي فرمايد: توجه به آثار باعث دوري انسان از خدا مي شود، آيا اين مي تواند معناي درستي داشته باشد؟ از بعضي قسمت هاي اين فراز انديشه ي وحدت وجود عرفا استشمام مي شود، آيا به راستي در دعاي عرفه امام حسين (عليه السّلام)، وحدت شخصي وجود، مورد تأئيد و سير در آثار آفاقي و انفسي، مورد انکار قرار گرفته است؟ مقصود امام (عليه السّلام) در اين جملات چه بوده است؟

گريه بر امام حسین (ع)  داراي ارزش فراوانی بوده و مسير كمال و سعادتمندي را آشكار مي‌سازد. امّا بعضی افراد جاهل با اصلِ گريه مخالفت كرده و آن را بی‌فايده می‌دانند!