دشمن نخست كساني هستند كه حسين و يارانش را كشتند. آن‌ها ستمكار بودند، اما اثر ستمشان ناچيز است، زيرا كه فقط جسم را كشتند و اجساد را پاره پاره کردند اما با این کار مرگ حسين (ع) را جاودانه و هميشگي کردند.

ابن زیاد در میان مردم اعلام عمومى نمود و اذن عام داد تا نزد او آیند مردم جمع شدند، سپس فرمان داد تا سر مقدس امام حسین را حاضر کردند، سر را آوردند، همینطور به آن سر مطهر نگاه مى کرد و مى خندید، و با چوبدستى که در دستش بود به لب و دندان سیدالشهداء اشاره مى کرد و مى گفت: زیبا دندانى دارد.

وی در روز عاشورا هم در درگیری ، مسلم بن عوسجه را غافلگیرانه به شهادت رساند.